نمایش فقر و مردمان غارت شده!؟

صف طویلی که این روزها مردم در دو طرف مراکز توزیع سبد کالای دولتی برای دریافت یک کیسه چند کیلوئی برنج، چند دانه مرغ، دو بطری روغن و . . . بستند، عمق فاجعه­ای را که دولت ماموتی­نژاد تحت حمایت رهبر و فرماندهان سپاه و شورای نگهبان در ایران بوجود آوردند به نمایش گذاشت. این فاجعه در سالگرد انقلابی به نمایش در آمد که بزرگترین خیانت­ها را به آرمان­های واقعی آن رواداشتند.

میلیون­ها مردم ایران معطل چند دانه مرغ و پنج کیلو برنج رایگان­اند و میلیاردها دلار پول غارت­شده همین مردم در جیب امثال محمد خاوری، علینقی خاموشی، بابک زنجانی، ناصر صراف و صدها نمونه از آنهایی­ست که همگی در پناه سپاه پاسداران و بیت رهبری­اند. یک­صد میلیارد دلار پول نفت مملکت با سیاست اتمی و نظامی و به اصطلاح راهبردی رهبر در بانک­های خارجی توقیف است. مقدرات یک مملکت 70 میلیونی را یک جوجه طلبه جاه­طلب و تازه به قدقد افتاده به نام آقامجتبی بدست گرفته و ابوی معظم از سیاست­های وی در هدایت امورداخلی مملکت ستایش می­کند! این فاجعه هنوز کامل نیست و به همین دلیل، سیاست راهبردی جمعیتی رهبر جمهوری اسلامی، ایرانی 200 میلیونی و بلکه 250 میلیونی است! وقتی یک نفر از تعداد فرزندان یک خانواده تا مسائل اتمی کشور تصمیم گیرنده می­شود، حاصلش همین نمایش دردآوری است که این روزها شاهدیم؛ این تازه گوشه­ای از فاجعه است. لایق­ترین و دست­پاک ترین مدیران سه دهه گذشته را به دستور آقا و آقازاده زندانی و حصر خانگی کرده­اند با این توهم خامنه­ای که هر انقلابی ریزش و رویش دارد و نسل انقلاب ریزش کرده، غافل از آن که نسل بابک زنجانی و مداحان فاسد و مسلح به چماق و سلاح کمری و محمدعلی رامین ها و آقامجتبی و . . رویش کرده­است. اگر سنگ روی سنگ بند بود، با دیدن همین فقر و نیازی که این روزها در ایران به نمایش خیابانی درآمده، می­باید تمام این دارودسته به زندان منتقل می­شدند و آنان که در زندان­اند آزاد می­شدند تا به مدیریت مملکت در کنار کابینه حسن روحانی کمک کنند. اگر سنگ روی سنگ بند بود، پرونده انتخابات 88 را به دادگاهی واقعن ملی می­دادند تا کودتاچیان آن انتخابات تقلبی که عاملین و مجرمین وضع کنونی مملکت­اند به پشت میز محاکمه فراخوانده شوند. طراحان توزیع پول نقد به عنوان یارانه نقدی که به تورم و گرانی در مملکت دامن زدند، زمینه­سازان تحریم­های جهانی، مبتکران تشکیل بانک­هایی که مثل قارچ در دوران ماموتی­نژاد از زمین روییدند، فریبکارانی که می­خواستند نفت را به سر سفره مردم بیآورند، دروغگویانی که به نام مردم در تریبون نماز جمعه­ها خطبه می­خوانند، فرماندهان بسیج و سپاه که دم از بسیج دهها میلیونی می­زنند و . . اینان همه باید به دادگاه ملی سپرده می­شدند. آن گله فراکسیون آدمکشان و مردم فروشانی باید تسلیم دادگاه می­شدند که به نام نماینده همین مردم غارت­شده در مجلس نشسته­اند و حالا طرح تحقیق و تفحص سبدکالای دولتی را در مجلس تهیه کرده­اند. اگر مجلس، مجلس بود تحقیق و تفحص واقعی را از آنجا آغاز می­کرد که این فقر و فلاکت حاصل کدام سیاست­های داخلی و خارجی 8 سال گذشته است؟ نه آن که تحقیق و تفحص کند که برنجش هندی است یا غیرهندی و چرا به عده­ای داده نشده است؛ که این سئوال آخر خود اعتراف به گسترده­تر بودن صف غارت­شدگان است. این گله نمایندگان نیز خود متهمین حامی 8 سال فاجعه آفرینی دوران ماموتی­نژاد هستند. دولت از بیم همین مجموعه متهمینی که به آنها اشاره شد و در روزگاری که طراح اقتصادی مظلوم دوران جنگ با عراق آن بهزاد نبوی در گوشه زندان است، به جای طرح کوپن­کالا، طرح سبدکالا را اجرا کرد تا نگویند کوپنیسم یعنی کمونیسم. لابد در سالگرد انقلاب 57 و در جمع­بندی دهه­فجری که برآیندی از حداقل دو دهه زجر میلیون­ها مردمی است که این روزها در خیابان به نمایش آورده شده­اند، مقام معظم و فرزانه رهبری و فرمانده کل قوا در ستایش دستآوردهای دوران خود سخنرانی خواهند کرد.
پیک نت پانزدهم بهمن نود و دو