دیر آمدی موسی . . . ! دوره اعجاز ها گذشته است.
عصایت را به چارلی چاپلین هدیه کن که کمی بخندیم.
شمس لنگرودی
ای کاش جشن مصادره شدۀ
صعود تیم ملی فوتبال ایران به بازیهای جام جهانی 2014 برزیل در شرایطی در ورزشگاه
کاملن امنیتی و کنترل شدۀ آزادی برگزار می گردید که شرکت کنندگان در آن می
توانستند ابتدا مسابقه ایران و کره جنوبی در اولسان را بر روی پرده اسکوربورد
تماشا کنند و سپس مسابقه تیم ملی فوتبال ژاپن و تیم ایتالیا در جام کنفدراسیون ها
را. آنگاه می شد به وضوح دید که چگونه لبخند شادمانی بر لبهای مردم یخ می زد و به
جای شادی و شعف، به همراه نوحه خوانی سردار رویانیان شروع به سینه زنی می کردند.
چون می فهمیدند که هر صعودی به جام جهانی دال بر پیشرفت فوتبال یک مملکت نیست و
شرکتِ این چنینی در بازیهای جام جهانی چندان افتخار آمیز هم نمی باشد که برایش جشن
صعود گرفته شود. مگر آنکه قصد داشته باشیم فریب تمهیدات آخوندی را بخوریم و خودمان
را گول بزنیم.
ما یک بازی ذلیلانه و
بحرینی وار در برابر حملات توفانی کره جنوبی انجام دادیم. و سرانجام با چاشنی شانس
و تنها یک حضور خطرناک در طول مسابقه در نیمه زمین تیم کره آنهم به مدد اشتباه
فاحش کیم یونگ گون، مدافع شماره 22 کره جنوبی و تعلل او در دفع به موقع توپ و
تیزچنگی رضا قوچانی نژاد که در دامن فوتبال علم گرای هلند و بلژیک پرورش یافته
است، به گل پیروزی ی 3 امتیازی و بلیت حضور در جام جهانی دست یافتیم.
مفسرین و گزارشگران
فوتبال، این نوع بازی صرفاً دفاعی را یک تاکتیک حساب شده از سوی کی روش ذکر نموده
و کلی به به و چه چه نثار ایشان کرده اند! با این حساب تیم بحرین تا به حال با یک
تاکتیک حساب شدۀ قابل تحسین در برابر ایران به دفاعی همه جانیه دست می زده است و
ما ندانسته و موج تمسخر و انتقاد را بر سر آن تیم سرازیر می کردیم! یادمان
نرود که به طریقی از دل آنها درآوریم! چه حیف که ما به جای پرداخت چند میلیون دلار
تومان به کیروش برای اتخاذ چنین تاکتیکی، ده در صد همین مبلغ را به اکبراوتی
خودمان، استاد تاکتیک های ضد فوتبال می دادیم و ایشان بهترین شیوه بازی تخریبی و
بزن زیر توپ را در تیم ملی ایران پیاده می کرد!
در هر صورت این پرسش
اساسی همچنان بی پاسخ می ماند که آیا فاصله فوتبال ایران با کره جنوبی تا به آن
اندازه بوده است که تیم ایران دست به دامن چنان تاکتیک حقیرانه و زبونانه ای بشود
تا بتواند یک نتیجه مساوی و یا یک بُرد اتفاقی در برابر تیم کره که دست بر قضا به
دور از روزگار اوج خودش نیز هست، به دست بیاورد؟ آیا این باعث شرمساری نیست که تیم
ملی فوتبال پرادعای ایران در طول یک نیمه حتی یک توپِ با هدف و یا حتی بی
هدف هم که شده به سوی دروازه کره جنوبی شلیک نکرده است؟ آیا رفتن به جام جهانی این
قدر افتخار دارد که با شیوه ای در برابر کره جنوبی بازی کنیم که دروازه بان کره ای
در نیمه اول مسابقه دستش به توپی که به قصد گل زدن از سوی بازیکنان ایرانی به سویش
فرستاده شده باشد، نخورَد و به تنهایی در درون نیمه خودی در کمال خونسردی و آرامش
نظاره گر حملات بی امان یارانش به روی دروازه ایران باشد؟ آیا تماشگران کره ای
حاضر در ورزشگاه اولسان حق نداشته اند که همان خشم و نظری را نسبت به شیوه بازی
ایران پیدا کرده باشند که ما نسبت به نحوه بازی بحرینی ها داریم؟ کسی چه می داند؟
شاید آنهاهم در آینده از اصطلاح "فوتبال ایرانی" به عنوان فوتبالی
تخریبی و بزن زیر توپ استفاده نمایند!
در مقابل، تیم ژاپن که
نخستین تیمی است که مقتدرانه به جام جهانی 2014 برزیل راه یافته، به عنوان قهرمات
فوتبال آسیا در شهر رسیف برزیل در رقابتهای جام کنفدراسیون ها، در برابر تیم
قدرتمند ایتالیا که با ۴ مقام قهرمانی و ۲ مقام نایب قهرمانی جام جهانی فوتبال،
دومین تیم پرافتخار جهان و پرافتخارترین تیم قاره اروپا در رقابت های جام جهانی
است، صف آرایی کرد. ژاپن، تیم ملی کشور ایتالیا را که بدون تردید یکی از هشت تیمی
خواهد بود که به عنوان سید یک جام جهانی برگزیده شده و سرگروهی یکی از گروه
های هشتگانه جام جهانی را برعهده خواهد داشت، با بازی گروهی ی خوبِ خود آنچنان تحت
فشار قرار داده و دستپاچه کرده بود که بازیکنان ایتالیایی در پاره ای از مواقع به
جز توسل به چاشنی خشونت راه دیگری برای متوقف ساختن موج حملات برنامه ریزی شدۀ تیم
ژاپن نداشتند.
بازیکنان ژاپن توانستند
با رد و بدل کردن پاس های کوتاه و به موقع بین خود در 40 دقیقه اول بازی سوار بر
توپ و میدان شده و دفاع بتونی تیم ایتالیا که جانلوئیجی بوفون دروازه بان
شماره یک جهان را درون سنگر خود داشت دو بار به زانو درآورند و با دو گل پیش
بیفتند. اما تیم ژاپن علیرغم برتری با دو گل، هیچگاه دست از حملات برنامه ریزی شدۀ
خود بر نداشت و همچنان با یک بازی هجومی، تیم مغرور ایتالیا را در نیمه زمین خودش
حبس کرده بود. بازیکنان ژاپن، یکدیگر را به خوبی در زمین پیدا کرده و پاسهایشان را
درست به مقصد مورد نظر می رساندند. مهم تر اینکه به خوبی می دانستند که از آن پاسکاریها
چه می خواهند و چه هدفی را برای رسیدن به گل دنبال می کنند.
ژاپن ضمن از دست دادن چند
موقعیت حساس گل و سختگیری داور در گرفتن یک ضربه پنالتی به ضرر آنها سرانجام با نتیجه نزدیک 4 بر 3، تنها به تجربه بالای تیم ایتالیای قدرتمند باخت.
اما علی رغم بُرد اتفاقی ی
یک بر صفر از کره جنوبی، بازیکنان پرادعای ایران که تنها نشانه حرفه ای بودن آنها
رقم های درشت قراردادشان است، از ارسال حتی یک پاس درست به یکدیگر عاجز بودند و در
بیشتر مواقع تنها به دفع و دور کردن توپ از محوطه جریمه خودی اکتفا می کردند بدون
آنکه بدانند آن توپ ها در کجا فرود خواهد آمد. کره ایها زمانی که توپ در اختیار
رحمان احمدی سنگربان تیم ایران قرار می گرفت به طور برنامه ریزی و تمرین شده ای در
نیمه زمین خود جاگیری می کردند و می شود ادعا کرد که تمامی توپهای ارسالی رحمان
احمدی سنگربان ایران بدون استثنا نصیب بازیکنان کره ای می گردید. آنها نیز با
پاسکاری در داخل نیمه خودی شرایطی ایجاد می کردند که حداقل دو مهاجم ایرانی
را به سوی خود کشانده و از جمع دفاع به هم فشرده ایران جدا کرده و اندکی فضای
مناسب جهت نفوذ در دفاع چند لایه ایران ایجاد می نمودند.
صعود به جام جهانی مبارک
باد! اما راستی فدراسیون فوتبال ایران در فاصله ناکامی از صعود به جام جهانی در
چهار سال پیش تاکنون برای پیشرفت فوتبال مملکت چه کرده است؟ تنها هنرِ بهترین
فدراسیون فوتبال آسیا (!؟) استخدام کیروش بوده است آنهم صرفاً به قصد صعود به جام
جهانی و نمایش ظاهری پیشرفت فوتبال در جمهوری اسلامی و پُز دادن به جهانیان که
ببینید چگونه فوتبال ایران در پرتو نظام مقدس جمهوری اسلامی به جام جهانی صعود می
کند! باور کنید اگر زور حجت الاسلام والمسلمین علیپور می رسید در هنگام برگزاری
مسابقات تیم ملی ایران در برزیل از ورود بانوان به ورزشگاه محل انجام مسابقه
ممانعت به عمل می آورد!
فدراسیون فوتبال ایران حتا عُرضه برگزاری منظم یک جشن آبرومند به بهانه صعود تیم ملی ایران به بازیهای
جانم جهانی 204 برزیل را نداشت؛ حضور افراد متفرقه در کنار ملي‌پوشان و
برگزاري بي‌نظم دورِ افتخار تيم ملي، نشان داد که نبايد منتظر ديدن يک جشن در حد و
اندازه ملي باشيم. به گزارش فارس، شاهکار اين جشن آتش گرفتن مواد دودزا بود.
اگر چه روابط عمومي فدراسيون فوتبال فرصت يک روزه را علت اصلي اين بي‌نظمي و بد
برگزار شدن جشن عنوان کرد (یعنی فدراسیون فوتبال اصلن احتمال نمی داده تیم ملی مستقمن صعود کند که یک برنامه قابل قبول برای
برگزاری جشن صعود تهیه و تدارک ببیند!؟) اما واقعيت اين است که کج‌سليقگي و بي‌تجربگي
روابط عمومي فدراسيون فوتبال در برگزاري مراسم بزرگ و مهم، عامل اصلي برگزاري چنين
مراسمی کاريکاتورگونه از یک جشن بود. اين که در روز روشن، شما
فشفشه و نور افشاني کنيد، هيچ ارتباطي به نداشتن زمان ندارد. همه مي‌دانند که
در روز روشن نور افشاني مناسب نيست. اينکه مواد دودزا به جاي اين که پشت سکوي
قهرماني روشن شود مقابل ملي‌پوشان روشن مي‌شود و باعث آتش گرفتن سکو افتخار مي‌شود
ربطي به زمان کم ندارد.
به هر حال بزرگترين جشن
فوتبال ايران بد برگزار شد تا همه رسانه‌ها از اين مراسم انتقاد کنند. نگاهی می اندازیم به بخشی
از مصاحبه مسعود شجاعی مهاجم پرتلاش، تکنیکی، محجوب و بی ادعای تیم ملی ایران که
در حال حاضر در تیم باشگاهی اوساسونای اسپانیا بازی می کند. شجاعي در پاسخ به اين
سوال که گفته بودي فوتبال ايران ناپاک است و به همين خاطر به آن بر نمي گردي، چنین گفت. "ما در فوتبال ايران مافيا داريم مثل فوتبال ايتاليا. من يک تنه به سهم خودم جلوي آنها
مي‌ايستم. همان‌طور که وقتي 20 سالم بود و به اردوي تيم ملي دعوت شدم، آن آدمي که
رئيس مافياي فوتبال ايران بود، به من زنگ مي‌زد و من زير بار نرفتم. فوتبال ايران
تا اين‌طوري باشد پيشرفت نمي‌کند. عذرخواهي مي‌کنم از مردم اما من به فوتبال ايران
برنمي‌گردم. مگر اينکه ديگر در هيچ جاي دنيا جا نداشته باشم و در هيچ ليگي من را
نخواهند. تازه آن موقع بايد فکر کنم که به فوتبال ايران برگردم يا فوتبال را
بگذارم کنار".
درود بیکران بر مسعود شجاعیِ به راستی شجاع.
با همه این وجود جای
هیچ گونه شگفتی و تعجبی باقی نیست. زیرا به طور کلی دنیای فوتبال ایران اسلامی نیز
بخشی است از کل سیستم اداره مملکت بر اساس توجه صِرف به ظواهر امر برای فریب مردم
ایران و در پاره ای از موارد جهانیان.
عنوان رسمی نظام،
"جمهوری اسلامی است و احکام قرآن و دین اسلام و رفتار و گفتار پیامبر
اسلام اساس آن، لیکن "شهروز افخمی در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری خانه
ملت، اظهار داشته که باورهای دینی سست شده و در این میان کار به جایی رسیده است
که دین گریزی حتی در شهرهای به شدت مذهبی ایران مانند قم و مشهد موجب نگرانی آیات
عظام گردیده است. "600 نفر در یک شهر خراسان رضوی مسیحی شده اند." و آیةالله
"وحیدخراسانی در این باره گفتند که آمار جوانانی که در شهر مذهبی قم، به
دین مسیحیت گرویده اند را در اختیار دارند.
اینجاست که اظهار نظر نظر
مرحوم مهندس بازرگان درست از آب در آمده است که در رابطه با گفتار و کردار نادرست
متولیان حکومت جمهوری اسلامی خطاب به خمینی گفت "به جای "يَدْخُلُونَ
فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا" (و ببينى كه مردم دستهدسته در دين خدا
درآيند- سوره نصر آیه 2) ما شاهد هستیم که "وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَخروجونْ من
دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا" (و ببينى كه مردم دسته دسته از دین خدا خارج می
شوند)" و تازه این مربوط به دوران حیات مهندس بازرگان یعنی پیش از سال 1373 بوده
است که سرداران سپاه تاجران هنوز تمام مملکت را نبلعیده بودند و دولت امام زمانی
دکتر محمود احمدی نژاد با کودتای انتخاباتی برسر کار آورده نشده بود و مردم بیگناهی
که در خیابانها به دزدیده شدن آرای انتخاباتی خودشان اعتراض کرده بودند نیز توسط
اراذل و اوباش نظام کشته، زخمی، زندانی و کهریزکی نشده بودند.
پوشش حجاب اسلامی و
سختگیری های وحشیانه در مورد رعایت اجباری آن موجب افتخارحکومت است، در حالی که "سن
روسپیگری در ایران اسلامی به 12 سالگی نزول کرده است." همچنین "خبرگزاری ایسنا
بر اساس آمارهای مراکز بازپروری سازمان بهزیستی ۱۰ تا ۱۲ درصد زنان خیابانی متاهل
هستند و اغلب آنان نیز بین۲۰ تا ۲۹ سال سن دارند. و تازه، آمار مراکز بازپروری
سازمان بهزیستی با آمارهای واقعی در جامعه متفاوت است". در جای دیگر معاون غذا
و داروی دانشگاه علوم پزشکی استان زنجان گفته که براساس بررسی‌های انجام شده در چند
سال گذشته، سن شروع آرایش از 21 سال به حدود 13 سال کاهش پیدا کرده است.
خرید و فروش و نوشیدن
مشروبات الکلی در ایران حرام و ممنوع می باشد و قابل پیگرد و مجازات، تا
جایی که در شورای اجتماعی وزارت کشور کمیته ملی مقابله با مصرف مشروبات الکلی
تشکیل شده است. اما مطابق آمار موجود "سالانه ۶۰ تا ۸۰ میلیون لیتر نوشیدنی‌های
الکلی به این کشور قاچاق می‌شود و میانگین زمان دسترسی به الکل در این کشور ۳۰
دقیقه است. سن مصرف الکل در ایران به ۱۸ سال رسیده و قیمت مشروب خارجی در این کشور
از هر قوطی دو هزار تومان تا ۱۲۰ هزار تومان متغیر است. در حال حاضر قیمت مشروبات
تولید خانگی از چهار هزار تومان تا ۱۰ هزار تومان متغیر است. در هفت ماه اول سال
گذشته ۱۰۲ نفر در ایران به خاطر مسمومیت ناشی از مصرف الکل جان خود را از دست داده‌اند."
حکومت ایران، حکومت عدل
امام علی است. ولی به قدری فساد و جنایت و دزدی توسط مقامات ریز و درشت نظام، به
ویژه مقامات قضایی همان حکومت عدل امام علی انجام می شود که از دستِ این حکومت عدل
امام علی و فلاکت مردم بینوای ایران، مرغ پختۀ نهاده شده بر قاب پلوی زعفرانی ی
روغن کرمانشاهی اعلا زده شده نیز، آنقدر اشک می ریزد که سرانجام آن خوراک لذیذ به
علت شوری بیش از حد از دهان می افتد! و قس علی هذا در سایر
امورات مملکت!
سرتا پای نظام جمهوری
اسلامی در واقع آئینه تمام نمای یک "نظام نقش ایوان" است.
م. گئومات
گویانیوز
