ملتى که نمى رقصد بیمار است. افلاطون
در خبرها بود که شانزده میلیون ایرانى به
اختلالات روانى دچار هستند !
این یک آمار بزرگ و تفکربرانگیز است .
زمینه این بیمارى را بیش از آن که درون
اجتماع جستجو کنیم، باید در دل قوانین و قراردادهاى مختلف که طى سى و پنج سال
گذشته بر مردم تحمیل شده، جست .
وقتى شاد بودن حرام شد و عزادارى ارزش و
فضیلت یافت،
وقتى رقصیدن که یکى از زیباترین هنرهاى
بشری است، حرام ولى قمه زنى آزاد است !
در مملکتى که آواز خواندن زنان ممنوع
ولى بردارکشیدن یک نگونبخت وسط میدان شهر پسندیده است، اگر آمار بیماران روانى
روحى کشور به پنجاه درصد نرسیده، جای شکر دارد.
افلاطون چه خوب گفته است، به راستی مردمانی که نمی رقصند، بیمارند.
منبع https://www.tribunezamaneh.com/archives/44915 با اندکی اصلاح
