سه بهار ایرانی (انتخابات) و دو بهار عربی در مصر و تونس

ورق در خاورمیانه برگشته است. آن  تصوراتی که رهبر جمهوری اسلامی از بهار عربی داشت  و آن را انقلاب اسلامی به سبک جمهوری اسلامی در مصر معرفی کرد، نقش بر آب شده و اکنون می­رود که در تونس نیز چنین شود. مردم مصر و تونس علیه استبداد و دیکتاتوری حسنی­مبارک و بن­علی قیام نکردند که اخوان المسلمین بر سر کار بیاید، ارتجاع مذهبی را حاکم کند و دست به چپ­کشی و ملی­کشی بزند و نهادهای مدنی و احزاب را سرکوب کند. اگر مقایسه­ای میان انقلاب 57 ایران و بهار عربی بخواهد صورت بگیرد، آن مقایسه این­ست که نه مردم ایران در انقلاب 57 برای حاکمیت ارتجاع مذهبی علیه دیکتاتوری شاه انقلاب کردند و نه مردم مصر و تونس برای حاکمیت اخوان المسلمین دست به قیام وانقلاب زدند. در قیام نوین مردم مصر که ارتش این کشور، به هر دلیل و بهانه­ای، حتا اگر فرصت طلبی هم تلقی شود، سریعن خود را با آن هم­سو ساخت و عملن در رأس آن قرار گرفته، مردم مصر آگاه­تر از گذشته برای آزادی و عدالت اقتصادی به خیابان آمده­اند و در آخرین راهپیمائی منجر به سقوط محمد مرسی بیش از 14 میلیون مصری شرکت کردند. در تونس نیز، با ترور دو روز پیش براهمی، یکی از رهبران چپ و ملی آن کشور، تونس می رود به آن سمت که دولت اخوان المسلمین در آنحا نیز سقوط کند. مردم ایران نیز از بعد از پایان جنگ ایران و عراق، 3 بار از سال 1376 تا 1392 با شرکت گسترده در سه انتخاب ریاست جمهوری خاتمی، موسوی و روحانی، با بهره گیری از مدنی­ترین نوع اعتراض، خواهان جمع شدن بساط ارتجاع مذهبی، بازگشت آزادی­ها و خاتمه نظام اقتصادی منجر به غارت و دزدی و اختلاس از یک­سو و احیای شعارهای اصلی انقلاب 57 از سوی دیگر شدند ــ شعارهایی که عملن از سوی ارتجاع مذهبیِ بی­نقش در انقلاب 57، به رهبری علی خامنه­ای مصادره شده و شعارهای من درآوردی ایشان جایگزین آن شده است. شک نیست که هم انقلاب و هم سه انتخابات مورد اشاره ایران بر مردم منطقه و بر بهار عربی تاثیر خود را گذاشته، و هم خیزش­های اخیر مردم مصر و تونس بر ایران تاثیر خود را خواهد گذاشت. چنان که در نخستین گام، فضای سیاسی ایران باز خواهد شد، درهای زندان ها گشوده می شود، سرکوبگران از مقامات انتصابی کنار خواهند رفت و سمت گیری اقتصادی رانت خواری حاکم بر کشور، از تجارت و واردات لجام گسیخته به سوی تولید سمت گیری خواهد کرد. همه امید آنست که این روند با مسالمت طی شود و کار به آنجا نکشد که اکنون درمصر کشیده شده و تونس در انتظار آنست. نشانه­های مثبت، بیش از تصورات و تفسیرهایِ منفی منتشر شده در برخی سایت­ها و نشریات فارسی، به ویژه در خارج از کشور است و دندانی که مخالفات این روند در داخل کشور از درون حاکمیت و در راس برخی نشریات حکومتی نشان می­دهند، کندُتر و ریشه آن پوسیده­تر از آنست که بتواند در تن مردم فرو رود.

به شعر آشیخ حس . . در لینک زیرگوش دهید . . و

 https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=0G4mgJm9GcA

. . و به زمزمه آشکارتر مذاکرات مستقیم با آمریکا، به آغاز فعالیت برخی احزاب در داخل کشور و هراسی که از بیم حضور برخی افراد از جمله علی یونسی و علی ربیعی و سردار علائی و . . . در کابینه حسن روحانی، به جانِ بازندگان انتخابات 92 افتاده نگاه کنید و گوش دهید.

پیک نت پنجم مرداد نود و دو