پیمان موسوم به شنگن گامی مهم به سوی آرمان عبور آزادانه از مرزها در اروپای متحد به حساب می‌آمد. ولی اکنون اتحادیه اروپا موافقت کرده است تا بعضی از کشورهای عضو بتوانند بر کنترل مرزهای خود بیافزایند.
شورای وزیران اتحادیه اروپا روز پنج‌شنبه (۹ خرداد/۳۰ مه) اعلام کرد پس از بررسی‌های ضروری، اتحادیه اروپا، پارلمان اروپا و کمیسیون اتحادیه اروپا توافق کردند که کشورهای عضو پیمان شنگن می‌توانند در صورت ضرورت کنترل بر مرزهای خود را تا دوسال افزایش دهند. دلیل تصمیم بر کنترل مرزها از سوی بعضی اعضای پیمان شنگن ورود شمار زیاد مهاجران غیرقانونی به این کشورها ذکر شده است.
مخالفت با توسعه کشورهای عضو شنگن
هانس پتر فریدریش، وزیر کشور آلمان، موافقت کشورهای عضو برای اصلاح پیمان شنگن را قدم مثبتی از سوی اتحادیه اروپا ارزیابی کردو وی در برلین گفت این توافق نشان‌دهنده آن است که کشورهای عضو پیمان شنگن قدرت تصحیح اشتباه‌ها در قراردادهای موجود خود را دارند.
درخواست کنترل مجدد مرزهای کشورهای عضو شنگن از طرف کشورهایی مطرح شد که نگران ورود بی‌رویه و غیرقانونی مهاجران به کشورشان بودند. وزیر کشور آلمان، هانس پتر فریدریش و نمایندگان کشورهای فنلاند و هلند در ماه مارس سال جاری مخالفت خود را با پیوستن رومانی و بلغارستان به پیمان شنگن اعلام کرده بودند. به گفته وزیر کشور آلمان شهروندان رومانی و بلغارستان بیشتر برای دریافت کمک‌های اجتماعی راهی کشورهایی با وضعیت اقتصادی بهتر می‌شوند و زمانی نیز که به کشورشان بازگردانده می‌شوند، پس از مدت کوتاهی دوباره بازمی‌گردند.
پیمان شنگن و کشورهای عضو آن
پیمان شنگن در سال ۱۹۸۵ در روستايی به نام شنگن در لوكزامبورگ به تصویب رسید. بر اساس مفاد این پیمان، ابتدا شهروندان ۶ کشور اروپایی می‌توانستند بدون اخذ روادید به این کشورها سفر کنند. چندی بعد، کشورهای دیگری نیز به این پیمان پیوستند.
در حال حاضر شهروندان ۲۶ کشور اروپایی می‌توانند بدون دریافت ویزا بین این کشورها رفت‌وآمد کنند. بعضی کشورهای اروپا اما هنوز عضو کامل قرارداد شنگن نیستند و تنها بعضی از مفاد آن را پذیرفته‌اند.
کشورهایی که کلیت پیمان شنگن را پذیرفته‌اند و اعضای شنگن به معنای اخص آن به حساب می‌آیند عبارت از بلژیک، دانمارک، آلمان، استونی، فنلاند، فرانسه، یونان، اسلند، ایتالیا، لتونی، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالت، هلند، نروژ، اتریش، لهستان، پرتغال، سوئد، سوئیس، اسلوواکی، اسلوونی، اسپانیا، جمهوری چک و مجارستان می باشند.
کشورهایی که به طور کامل در پیمان شنگن عضویت ندارند عبارتند از انگلستان، ایرلند، بلغارستان، قبرس، رومانی، لیختن‌اشتاین. دو کشور بلغارستان و رومانی از سال ۲۰۰۷ به عضویت اتحادیه اروپا درآمده‌اند. پیوستن به پیمان شنگن تنها در صورت موافقت تمامی کشورهای عضو امکان‌پذیر است.
کشورهای کوچک آندورا، واتیکان، سان مارینو و موناکو به دلیل موقعیت جغرافیایی‌شان، وضعیت ویژه‌ای دارند. آنها درون حوزه‌ی شنگن قراردارند ولی میان آنها با کشورهای همجوارشان کنترل مرزی وجود ندارد.
دویچه وله www.dw.de
پیمان موسوم به شنگن گامی مهم به سوی آرمان عبور آزادانه از مرزها در اروپای متحد به حساب می‌آمد. ولی اکنون اتحادیه اروپا موافقت کرده است تا بعضی از کشورهای عضو بتوانند بر کنترل مرزهای خود بیافزایند.
شورای وزیران اتحادیه اروپا روز پنج‌شنبه (۹ خرداد/۳۰ مه) اعلام کرد پس از بررسی‌های ضروری، اتحادیه اروپا، پارلمان اروپا و کمیسیون اتحادیه اروپا توافق کردند که کشورهای عضو پیمان شنگن می‌توانند در صورت ضرورت کنترل بر مرزهای خود را تا دوسال افزایش دهند. دلیل تصمیم بر کنترل مرزها از سوی بعضی اعضای پیمان شنگن ورود شمار زیاد مهاجران غیرقانونی به این کشورها ذکر شده است.
مخالفت با توسعه کشورهای عضو شنگن
هانس پتر فریدریش، وزیر کشور آلمان، موافقت کشورهای عضو برای اصلاح پیمان شنگن را قدم مثبتی از سوی اتحادیه اروپا ارزیابی کردو وی در برلین گفت این توافق نشان‌دهنده آن است که کشورهای عضو پیمان شنگن قدرت تصحیح اشتباه‌ها در قراردادهای موجود خود را دارند.
درخواست کنترل مجدد مرزهای کشورهای عضو شنگن از طرف کشورهایی مطرح شد که نگران ورود بی‌رویه و غیرقانونی مهاجران به کشورشان بودند. وزیر کشور آلمان، هانس پتر فریدریش و نمایندگان کشورهای فنلاند و هلند در ماه مارس سال جاری مخالفت خود را با پیوستن رومانی و بلغارستان به پیمان شنگن اعلام کرده بودند. به گفته وزیر کشور آلمان شهروندان رومانی و بلغارستان بیشتر برای دریافت کمک‌های اجتماعی راهی کشورهایی با وضعیت اقتصادی بهتر می‌شوند و زمانی نیز که به کشورشان بازگردانده می‌شوند، پس از مدت کوتاهی دوباره بازمی‌گردند.
پیمان شنگن و کشورهای عضو آن
پیمان شنگن در سال ۱۹۸۵ در روستايی به نام شنگن در لوكزامبورگ به تصویب رسید. بر اساس مفاد این پیمان، ابتدا شهروندان ۶ کشور اروپایی می‌توانستند بدون اخذ روادید به این کشورها سفر کنند. چندی بعد، کشورهای دیگری نیز به این پیمان پیوستند.
در حال حاضر شهروندان ۲۶ کشور اروپایی می‌توانند بدون دریافت ویزا بین این کشورها رفت‌وآمد کنند. بعضی کشورهای اروپا اما هنوز عضو کامل قرارداد شنگن نیستند و تنها بعضی از مفاد آن را پذیرفته‌اند.
کشورهایی که کلیت پیمان شنگن را پذیرفته‌اند و اعضای شنگن به معنای اخص آن به حساب می‌آیند عبارت از بلژیک، دانمارک، آلمان، استونی، فنلاند، فرانسه، یونان، اسلند، ایتالیا، لتونی، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالت، هلند، نروژ، اتریش، لهستان، پرتغال، سوئد، سوئیس، اسلوواکی، اسلوونی، اسپانیا، جمهوری چک و مجارستان می باشند.
کشورهایی که به طور کامل در پیمان شنگن عضویت ندارند عبارتند از انگلستان، ایرلند، بلغارستان، قبرس، رومانی، لیختن‌اشتاین. دو کشور بلغارستان و رومانی از سال ۲۰۰۷ به عضویت اتحادیه اروپا درآمده‌اند. پیوستن به پیمان شنگن تنها در صورت موافقت تمامی کشورهای عضو امکان‌پذیر است.
کشورهای کوچک آندورا، واتیکان، سان مارینو و موناکو به دلیل موقعیت جغرافیایی‌شان، وضعیت ویژه‌ای دارند. آنها درون حوزه‌ی شنگن قراردارند ولی میان آنها با کشورهای همجوارشان کنترل مرزی وجود ندارد.
دویچه وله www.dw.de
